سه صورت را فرض کنید؛ اگر فردی یک‌میلیون تومان را بین دو فرزندش به‌صورت مساوی تقسیم کند غالباً اشکال بی‌عدالتی به ذهن نمی‌رسد. حال اگر به یک نفر 300 هزار تومان و به دیگری 700 هزار تومان دهد در اینجا بوی بی‌عدالتی استشمام می‌شود و اما اگر به آنکه 300 هزار تومان داده انگشتری نیز بدهد که 400 هزار تومان ارزش دارد بازهم احساس بی‌عدالتی مرتفع می‌شود.
مسئله ارث زن و مرد در اسلام شبیه صورت اول نیست زیرا بدون شک در بسیاری از موارد ارث زن نصف است، نکته در اینجا است که این مسئله شبیه صورت دوم نیز نیست بلکه شبیه صورت سوم است! هرچند زنان در قانون شرع بعضا از نصف ارث بهره‌مند می‌شوند اما در همین قانون منابع مالی به آن‌ها اختصاص پیداکرده است که مردان از آن محروم هستند نظیر مهریه، نفقه، اجرت‌المثل و ... هیچ‌یک از این منابع مالی در قانون شرع برای مردان پیش‌بینی نشده است بنابراین وقتی «کل قانون شرع» را در نظر می‌گیریم آنگاه روشن می‌شود که حکم ارث زنان ظالمانه نیست و در راستای «عدالت جنسیتی» است.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: کتاب «نظام حقوق زن در اسلام» نوشته استاد شهید مطهری.
