خلقت تدریجی انسان ها
اگه انسان ها اول خلقت همه وارد دنیا می شدند و همه تا آخر دنیا زنده بودند هم مفاسد زیادی به وجود می اومد.
از جمله اینکه محل سکونت افراد تنگ می شد و معیشت افراد کم. از اون مهم تر اینکه در صورت نبودن تولید مثل انس گرفتن با خویشان هم به وجود نمی اومد (چون پدر و مادر و برادر و فامیل معنی نداشت) و لذت تربیت فرزند هم از دست می رفت و رعایت حقوق والدین هم به وجود نمی اومد و در نتیجه ثوابی بر این عمل مترتب نمی شد.[1]
پس اینکه خلقت انسان ها به تدریج باشه هم حکیمانه و هماهنگ بوده و بی دلیل و بی نظم نیست و این هم جزء اون مواردیه که ممکنه ما ماهها بهش فکر نکنیم.
[1] توحید مفضل / مجلس چهارم
