گفتگوی منافقین با مومنین
ﻳَﻮْمَ ﻳَﻘُﻮﻝُ ﺍﻟْﻤُﻨَﺎﻓِﻘُﻮﻥَ ﻭَﺍﻟْﻤُﻨَﺎﻓِﻘَﺎﺕُ ﻟِﻠَّﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍْ ﺍﻧﻈُﺮُﻭﻧَﺎ ﻧَﻘْﺘَﺒِﺲْ ﻣِﻦ ﻧُّﻮﺭِﻛُﻢْ ﻗِﻴﻞَ ﺍﺭْﺟِﻌُﻮﺍْ ﻭَﺭَﺁءَﻛُﻢْ ﻓَﺎﻟْﺘَﻤِﺴُﻮﺍْ ﻧُﻮﺭﺍً ﻓَﻀُﺮِﺏَ ﺑَﻴْﻨَﻬُﻢ ﺑِﺴُﻮﺭٍ ﻟَّﻪُ ﺑَﺎﺏٌ ﺑَﺎﻃِﻨُﻪُ ﻓِﻴﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣﻤَﺔُ ﻭَ ﻇَﺎﻫِﺮُﻩُ ﻣِﻦ ﻗِﺒَﻠِﻪِ ﺍﻟْﻌَﺬَﺍﺏُ «١٣ حدید».
ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺩﺭﻧﮕﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺗﻮﻱ ﺑﺮﮔﻴﺮﻳﻢ. ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ: ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ (ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ) ﻧﻮﺭﻱ ﺑﺠﻮﻳﻴﺪ. ﭘﺲ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻳﻮﺍﺭﻱ ﺯﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎ ﺩﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﺭﻭﻧﺶ، (ﺑﻬﺸﺖِ) ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻴﺮﻭﻧﺶ ( ﺟﻬﻨﻢِ) ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺳﺖ.
«ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ»: ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ از آتش بزرگتر ﺍﺳﺖ، سپس به نمونه گیری های دیگر به کار می رود.
«ﺳُﻮﺭ»: ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﺮﺝ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺩﻭﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﻮﺩ.
وقتی که منافقین از مومنین؛ مثل کاه از دانه جدا شدند، اولین در خواست آنها از مومنین نور و روشنایی است. اهمیت نور برای کسی که در تاریکی مطلق است، نیاز به تفصیل ندارد. بخصوص اینکه باید مسیری را در تاریکی طی کنند و از طرفی تاریکی یک اضطرابی را با خود به همراه دارد؛ یعنی عذاب فوق عذاب! ولی جواب مومنین غرق در نور ، کسب نور را از پرتوی عمل در دنیا می دانند که از آن غافل بودند.
