توسل خلیفه دوم به عباس عموی پیامبر ـ که در صحیح بخاری نقل شده است و متن آن در بخش قبل بیان شد ـ نکات مهمی را شامل می شود؛ در بخش قبل دو نکته بیان شد و اینک دو نکته دیگر افزوده میشود:
ج. خلیفه به دعای عباس توسل نکرده است بلکه به «خود عباس» و یا «مقام و منزلت او در نزد خدا» توسل کرده است و این دقیقاً همان چیزی است که وهابیت با آن مخالفت میکنند. حتی در برخی نقلها آمده که خلیفه به ریش و محاسن عباس توسل جست.[1]
د. خلیفه توسل را منحصر به پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله نمیداند بلکه به اشخاصی که از حیث رتبه و مقام پایینتر از ایشان هستند نیز متوسل میشود!
تمام نکات فوق برخلاف اعتقادات خشک و بی اساس وهابیت است!
[1] «وفاء الوفاء» ج 3 ص 375، نقل از «مصباح الظلام»