سومین ویژگی علت هستی بخش اینه که یک علت واقعی حساب می شه. یعنی لحظه به لحظه به معلول خودش هستی می ده. در واقع اگر علت هست بخش از بین بره معلولش نمی تونه باقی بمونه. اما توی علت های دیگه (مثلا علت اعدادی) بسیار دیدیم که علتی از بین بره و معلولش باقی می مونه. مثل درختی که بعد از از بین رفتن باغبانش همچنان سرسبز می مونه یا بچه ای که بعد از فوت پدر و مادرش زنده می مونه.
در نتیجه اگر واجب الوجود از بین بره یا حتی یک لحظه به معلول های خودش هستی نده؛ همه معلول هاش نابود میشن و از بین می رن.[1]
[1] آموزش عقاید آیت الله مضباح / صفحه ۶۰