شخصی 180 سانتیمتر قد دارد و دیگری 160 سانتیمتر است؛ یکی بسیار زیبا و دیگری اندکی زیبا است؛ یکی خوب سخن نمیگوید اما دیگری سخنگویی قهار است؛ یکی مرد است و دیگری زن است؛ یکی پسر رئیسجمهور است و دیگری پسر یک کارگر معمولی و ... این موارد «تفاوت» هستند و درک آنها برای ما بسیار روشن است زیرا امکان نفی این تفاوتها ـ که به خلقت انسان بازمیگردند ـ در جامعه انسانی وجود ندارد.
حال اگر این دست تفاوتها موجب شد تا بیجهت امتیازات بیشتری به افراد اختصاص پیدا کند؛ مثلاً «آقازادهای» پیدا شد و بهتنهایی از امتیازات مردم یک شهر بهرهمند گردید! در اینجا مفهوم «تبعیض» خودنمائی میکند. خوب که دقت کنیم عدالت در نفی تبعیض است نه نفی تفاوت.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به مقاله «عدالت اجتماعی از دیدگاه متفکر شهید مرتضی مطهری»، نشریه اندیشه صادق، ش 70.