معنای عدالت (1)
عدالت به معنای «بخشش حق به صاحبان حق» است؛ اگر حق همه افراد آن‌چنان‌که شایسته آن هستند به آن‌ها بخشیده شود عدالت محقق می‌گردد. حق همان اولویتی است که برخی افراد نسبت به افراد دیگر دارند؛ مثلاً فرزند میت نسبت به اموال پدرش اولویت دارد تا یک انسانی که غریبه است و هیچ نسبتی با میت ندارد؛ یا اینکه شخصی که در یک اداره یک ماه کارکرده است نسبت به دستمزد ماهیانه اولویت دارد نسبت به کسی که کارمند اداره نبوده است و ...
اگر بتوانیم حق اولویت افراد نسبت به برخی از منافع را به رسمیت بشناسیم و در عین اینکه دیگری نسبت به منفعتی اولویت دارد خود را در جای او قرار ندهیم اهل «عدالت» هستیم.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: مقاله «عدالت در اندیشه سیاسی اسلام» نشریه اندیشه سیاسی اسلام، سال 93، شماره 1.
