در بخش‌های قبل بیان شد که عزاداری و گریه بر امام حسین برخلاف دیدگاه وهابیان که آن را بدعت قلمداد می‌کنند ریشه درآیات قرآن دارد و از منطق قرآنی بیگانه نیست. حال باید به این نکته توجه نمود که گریه کردن و عزاداری به‌صورت کلی در سیره پیامبر اکرم نیز رواج داشته است زیرا این تاثرات قلبی از فطرت طبیعی انسانی برانگیخته می‌شوند و ممکن نیست کسی در سینه قلب داشته باشد اما در مواقع حزن و اندوه و در فشار مصیبت‌های عظیم اشک از دیدگانش جاری نشود! آنچه طبیعی نیست بی تفاوتی در قبال داستان غم انگیز کربلا است و الا اشک و آه و ناله در قبال این ظلم بی نظیر ـ که بر فرزند رسول خدا صلی‌الله علیه و آله وارد آمد ـ امری کاملاً طبیعی است. به‌هرروی در بخش‌های بعد نمونه‌هایی تاریخی از اشک‌های پیامبر اکرم بر مصیبت‌هایی که بر ایشان واردشده است را از منظر می‌گذرانیم تا طبیعی بودن این نوع گریه‌ها و سنت بودن آن‌ها در روش زندگانی آن حضرت بیشتر نمایان گردد.
مطالب مرتبط
شبهه ای درباره هجوم به حضرت زهرا س و سکوت علی ع شبهه ای پیرامون حمله به خانه حضرت زهرا س پاسخ به شبهه غمبار بودن سبک زندگی مذهبی علی ع میزان اعمال گریه یعقوب بر یوسف! کیفیت گریه‌های یعقوب استدلال امام سجاد بر گریه یعقوب! عزاداری، فریاد علیه ستمگران (2) عزاداری مصداق بارز محبت و مودت به اهل بیت گریه حسرت! گريه پيامبر در مرگ فرزند خويش ابراهيم برخورد با شخصی که از عزاداری زنان جلوگیری می‌کرد! محدودیت، لازمه جسمانیت مثل نداشتن خدا
