وقتی در خاطرات افرادی که از جنگ برگشته اند مطالعه می کنیم، چه بسیار افرادی را می بینیم که در انتظار شهادت بودند و لیاقت شهادت را پیدا نکردند. هر کدام درباره این بی لیاقتی نظری دارند. یکی می گوید، دلبستگی به دنیا، دیگری نگرانی از آینده زن و فرزند، دیگری شاید ترسی آمیخته به مصلحت اندیشی...
درختی را فرض کنید که پر از سیب است. وقتی سیب ها رسیده اند به راحتی کنده می شوند، اما سیب های نارس، محکم به درخت چسبیده اند.
شهدا از هر چه تعلقات مادی خود را رها کرده و فقط در اندیشه رسیدن به او لبیک گویان، بجای توجه به مصالح روز، فقط در راه رضای خدا گام برداشتند.
مطالب مرتبط
احترام متقابل به یکدیگر تغییر اثر وراثت و محیط ای کاش می بخشیدمش گذشته گذشته ظهور #خشم بهتر از #کینه توکل مسلمانان گمراه! فتح شام خودستایی یاتبیین راهبرد الگوی جاویدان در میان اعضای بدن، آنچه وسیلهٔ شناخت و معرفت است، مهمتر است جامعه مرده,جامعه زنده کربلایی شویم حضور زنان در مسایل اجتماعی جایگاه حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام) آیا امام حسین علیه السلام زمین کربلا را خرید؟ شناخت سجده جنبش مرزبان انسان... اخرین نماز