سوال: منظور از اين فقره در زيارت امام حسين عليه السلام در شب نيمه شعبان چيست: «اَشْهَدُ اَنَّكَ قُتِلْتَ وَلَمْ تَمُتْ بَلْ بِرَجآءِ حَيوتِكَ حَيِيَتْ قُلُوبُ شيعَتِكَ»؛ «گواهي مي دهم كه تو كشته شدي و هرگز نمردي، بلكه به اميد زنده بودنت دلهاي شيعيانت زنده شد»؟
پاسخ اجمالی:
شهادت ابا عبد الله الحسین(صلوات الله علیه) باعث شد شیعه جان تازه‌ای گرفت و روز به روز در جهان گسترش یافت و زنده بودن حقیقی همین است که انسان راه و رسمی که بنا نهاده و سعادت را در پی دارد، با از دنیا رفتنش فراموش نشود.
پاسخ تفصیلی:
مقدمه
همه کساني که مي‌ميرند داراي حيات برزخي هستند و عالم برزخ همان عالم بين عالم طبيعت و قيامت است و در آن عالم يعني عالم برزخ انسان يا به حسب ايمان خويش متنعم به نعمت‌هاي برزخي و يا معذّب به عذاب برزخي است.
حيات برزخي مؤمنان و شهدا سراسر فرح و شادي است، هر چند حيات اينان نيز به حسب درجات ايمان‌شان فرق مي‌کند مثلا شهداء از حيات و رزق در نزد پروردگارشان بهره مند هستند، لذا خدواند مي‌فرمايد: به شهداء اموات نگویيد.[1] و آنان را اموات مپنداريد.[2] نمي‌خواهد اصل حيات شان را اثبات کند، بلکه از مقام آنان سخن مي‌گويد.
در اين ميان انبياء و معصومين ـ عليهم السلام ـ کساني هستند که در صف مقدم بر اولياء و شهداء راه حق و فضيلت قرار داشته و مصداق اکمل «احياء عند ربهم يرزقون» مي باشند و از روزي‌هاي معنوي در نزد پروردگار شان بهره مند مي گردند، بنابراين پیامبران الهی و ائمه هدی بعد از خلاصي از بدن به وسيله کوچ نمودن از عالم طبيعت، باز هم بر اين عالم احاطه دارند، بلکه احاطه آنها بيشتر و قوي تر است.[3]
زنده بودن ابا عبد الله الحسین (صلوات الله علیه)
در زیارت نامه مخصوص نیمه شعبان ابا عبد الله الحسین (صلوات الله علیه) خطاب به آن حضرت عرض می‌کنیم: «اَشْهَدُ اَنَّكَ قُتِلْتَ وَلَمْ تَمُتْ بَلْ بِرَجآءِ حَيوتِكَ حَيِيَتْ قُلُوبُ شيعَتِكَ»[4] ؛ «گواهي مي دهم كه تو كشته شدي و هرگز نمردي، بلكه به اميد زنده بودنت دلهاي شيعيانت زنده شد».
این جمله بدان معناست که انسانمرده انسانی است که بی‌هدف بمیرد، اما انسانی که با هدف مقدس از دنیا می‌رود با شهادت یا با مرگ طبیعی و بعد از مرگش، پیروانی اهداف والای او را گسترش می‌دهند، چنین شخصی نمرده است و بلکه زنده واقعی است زیرا هم هدفش در جامعه رو به گسترش است و هم هدفش رضایت الهی را در پی دارد و ابا عبد الله الحسین (صلوات الله علیه) با قیامش نه تنها شکست نخورد و بلکه پیروز واقعی کربلا بود و این حقیقت بعد از چهارده قرن بر همگان روشن است که چگونه هر ساله شیعیان با برپایی مراسم عزاداری، مجالس سخنرانی، کمک به نیازمندان، انفاق و احسان کردن، عظمت و اقتدار و زنده و پویا بودن راه و هدف امام (صلوات الله علیه) را بر جهانیان اعلام می‌دارند و این همان است که در زیارت‌نامه می‌گوییم با شهادت تو و کشته شدنت، تو حذف نشدی و فراموش نگشتی و بلکه شیعه را پویا کردی و به مذهب تشیع جان تازه دادی و امروز با همه سختی‌ها و ظلم‌ها و کینه توزی‌ها که می‌بیند، باز مکتب شیعه پویاترین مکتب جهان است.
آری با شهادت ابا عبد الله الحسین(صلوات الله علیه) نه تنها آن حضرت از زندگی شیعه حذف نشد و بلکه شیعه جان گرفت و روز به روز در جهان گسترش یافت و زنده بودن حقیقی همین است که انسان راه و رسمی که بنا نهاده و سعادت را در پی دارد، با از دنیا رفتنش فراموش نشود.
[1]. بقره / 154.
[2]. آل عمران / 169.
[3]. ر.ک: موسوي خميني، روح الله، امامت و انسان کامل از ديدگاه امام خميني، تدوين: رحيم پور، تهران، موسسه نشر آثار امام، 1385ش، ص777.
[4] . كفعمى، ابراهيم، البلد الأمين و الدرع الحصين، بيروت، موسسه الاعلمب للمطبوعات، چاپ اول، 1418ق، ص284.
مطالب مرتبط
معنای الوتر الموتور در زيارت عاشورا... خواب ظهر عاشورا قدر نعمت‌های خداوند را بدانیم آداب همراه داشتن تربت سیدالشهدا علیه‌السلام مصیبت های امام سجاد(ع) در شام قیام اباعبدالله الحسین علیه‌السلام گوشه ای از فضایل حضرت علی اکبر(ع) حسین (ع) را باید از نو شناخت امام حسین(ع) برای همه کشتی نجات است!
