محبوبیت؛ هدیه‌ای الهی برای مبلغ دین
اگر مبلغ دین توفیق محبوبیت در نزد مردم را دارا باشد، به‌تبع در تبلیغ هم موفق‌تر خواهد بود، چون مردم به کلام شخصی که محبوب آن‌هاست بیشتر ارج می‌نهند تا کسی که از این ویژگی برخوردار نیست.
مهم‌ترین عامل کسب این ویژگی توفیق الهی است و اینکه چرا برخی بیشتر از دیگران برخوردارند را در این آیه شریفه می‌توان جست:
«اِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالحاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدّاً؛ یقیناً خداوند رحمان برای کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، محبتی در دل‌ها قرار می‌دهد.»[1]
در یک روایتی نبوی می‌خوانیم که:
«هنگامی‌که خداوند کسی از بندگانش را دوست دارد به جبرئیل می‌گوید من فلان کس را دوست دارم پس او را دوست بدار،
جبرئیل او را دوست خواهد داشت سپس در آسمان‌ها ندا می‌دهد که‌ای اهل آسمان خداوند فلان کس را دوست دارد و به دنبال آن‌همه اهل آسمان او را دوست می‌دارند سپس پذیرش این محبت در زمین منعکس می‌شود ...»[2]
لذا این سنت خداوند است که محبت مؤمنان، صالحان و اولیایش را در دل‌ها قرار می‌دهد و هرکسی که مؤمن‌تر و صالح‌تر است، محبوبیتش بیشتر است.
[1]. مریم:96.
[2]. انّ اللّه اذا احبّ عبداً دعا جبرئیل فقال یا جبرئیل انّی احبّ فلاناً فاحبّه قال فیحبّه جبرئیل ثم ینادی فی اهل السماء انّ اللّه یحّب فلاناً فاحبّوه قال فیحبّه اهل السماء ثم یوضع له القبول فی الارض؛ و انّ اللّه اذا ابغض عبداً دعا جبرئیل فقال یا جبرئیل انّی ابغض فلاناً فابغضه، قال فیبغضه جبرئیل ثم ینادی فی اهل السماء انّ اللّه یبغض فلاناً فابغضوه قال فیبغضه اهل السماء ثم یوضع له البغضاء فی الارض. شرح الكافي-الأصول و الروضة (للمولى صالح المازندراني)، ج9، ص: 313.
