طمع به مال مردم؛ آفت تبلیغ و نشانه ذلت
یکی از صفات رذیله‌ای که ممکن است مبلغ داشته باشد این است که، به مال مردم طمع کند و چشمش به دست مردم باشد ،
غافل از اینکه رزاق خداست و روزی اهل علم را تضمین نموده است و اینکه اگر مردم بفهمند (که حتما از قراین و شواهد خواهند فهمید) که مبلغ چشم طمع به مال آنها دوخته است، از چشمشان خواهد افتاد و در امر تبلیغ هم موفق نخواهد بود.
اگر کسی چشمش به دست مردم باشد به فرموده پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله اندوهش دراز و افسوسش پایدار خواهد بود، به خاطر اینکه غالب مردم بخل دارند و خواسته‌هایش برآورده نمی‌شوند، به سرخوردگی و افسردگی دچار می‌گردد.
«هر که چشمش به دست مردم باشد، اندوهش دراز و افسوسش پایدار شود؛ مَن نَظرَ إلی ما فی أیدی النّاسِ طالَ حُزنُهُ، و دامَ أسَفُهُ.»[1]
امام حسن عسکری علیه‌السلام چشم دوختن به دست مردم را مایه ذلت و فرومایگی انسان معرفی می‌کند:
«ما اقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ انْ تَکونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ؛ چه زشت است که مؤمن تمایلی داشته باشد که او را خوار می‌کند.»[2]
[1]. ميزان الحكمه ج 3 ص 62.
[2]. بحار الأنوار: 78/ 374/ 35.
