گريه پيامبر در مرگ فرزند خويش ابراهيم
ابراهيم تنها پسري بود كه در مدينه نصيب رسول خدا صلّي الله عليه و آله وسلّم شد، اما در يك سالگي درگذشت و پدر را در غم فقدان خويش به سوگ نشاند. حضرت در مرگ او گریان بود تا جایی که شخصی از صحابه از شدت اشک‌های حضرت تعجب کرد؛ آنگاه فرمود: «اشک ريختن در مرگ فرزند لطف و رحمت خداوند است ... چشم گريه می‌کند، و دل غمگين و محزون می‌شود، ولي سخني نمی‌گوییم مگر آن چه كه خدا را راضي كند»[1]این فرمایش حضرت به‌روشنی نشان می‌دهد که عاطفه انسان در مصیبت‌ها تحریک می‌شود و به‌صورت طبیعی اشک می‌ریزد؛ بنابراین آن‌ها که بر امام حسین علیه‌السلام نیز اشک می‌ریزند بر پایه فطرت خود کاری طبیعی انجام می‌دهند و نمی‌توان رفتار آن‌ها را بدعت محسوب کرد.
[1] صحيح بخاري، ج 2، ص 85، صحيح مسلم، ج 4، ص 1808
مطالب مرتبط
شبهه ای درباره هجوم به حضرت زهرا س و سکوت علی ع شبهه ای پیرامون حمله به خانه حضرت زهرا س پاسخ به شبهه غمبار بودن سبک زندگی مذهبی علی ع میزان اعمال گریه یعقوب بر یوسف! کیفیت گریه‌های یعقوب استدلال امام سجاد بر گریه یعقوب! عزاداری، فریاد علیه ستمگران (2) عزاداری مصداق بارز محبت و مودت به اهل بیت گریه حسرت! طبیعت انسان و اشک برخورد با شخصی که از عزاداری زنان جلوگیری می‌کرد! محدودیت، لازمه جسمانیت مثل نداشتن خدا
