قدردانی، نعمتی که اگر نادیده گرفته شود سلب می‌شود
یکی از نکاتی که مبلغین باید به آن توجه کنند داشتن روحیه تشکر و قدردانی است.
مبادا محبت و عطوفتی که مردم نسبت به او دارند را یک نوع انجام‌وظیفه توسط آنان تلقی کند.
اگر مبلغ شکر گذار این لطف مردم نباشد خداوند این نعمت را از او سلب می‌کند.
نحوه‌ی تشکر و قدردانی را حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بیان می‌کنند:
«بر عهده کسی که به او انعام و احسانی شده، این است که به‌خوبی و به نحو شایسته، بر نعمت دهنده، نیکی کند و نعمت و احسان او را جبران نماید.
اگر از جبران عملی ناتوان بود با ستایشی شایسته و ثنای نیک برخورد کند، اگر از ستایش زبانی هم ناتوان بود حداقل نعمت را بشناسد و به نعمت دهنده محبت داشته باشد و اگر این را هم ندارد و نتواند، پس شایسته آن نعمت نیست».[1]
[1]. حَقٌّ عَلَى مَنْ أُنْعِمَ عَلَيْهِ أَنْ يُحْسِنَ مُكَافَاةَ الْمُنْعِمِ، فَإِنْ قَصُرَ عَنْ ذَلِكَ وُسْعُهُ فَعَلَيْهِ أَنْ يُحْسِنَ الثَّنَاءِ، فَإِنَّ كَلَّ عَنْ ذَلِكَ لِسَانُهُ فَعَلَيْهِ بِمَعْرِفَةِ النِّعْمَةِ وَ مَحَبَّةِ الْمُنْعِمِ بِهَا، فَإِنْ قَصُرَ عَنْ ذَلِكَ فَلَيْسَ لِلنِّعْمَةِ بِأَهْلٍ. الأمالى (للطوسى)؛ النص، ص 501.
