تفسیر سوره لیل بر اساس المیزان (آیه پانزهم و شانزدهم)

0 0

با 0 نقد و بررسی | 0 نظر | 0 دانلود | ارسال شده در تاریخ سه‌شنبه, 17 مرداد 02

(لا یَصلَاهَا إِلا الاَشقَى - الذی کَذَّبَ وَ تَوَلّی، جز شقى‌ترها را نمى‌سوزاند - آن کسان را که آیات و دعوت ما را تکذیب و از قبولش اعراض کردند)

مقصود از کلمه (اشقى) هر کافرى است که با تکذیب آیات خدا و روی‌گردانی از آن کافر شود، چون چنین کسى از هر شقى‌اى شقى‌تر است. زیرا سایر بدبخت‌ها در زندگى دنیاى خود بدبختند. مثلا یا بیماری و نقص عضو دارند یا مال‌باخته‌اند و یا داغ فرزند می‌بینند. این بدبختى‌ها همه تمام‌شدنى است، ولى آن کسى که کفر مى‌ورزد در زندگى آخرت هم بدبخت است. یعنى بدبختى است که بدبختی‌اش پایان ندارد و به خلاصى و نجات منجر نمى‌شود. [می‌گویند کسی از دنیا رفت. آن دنیا گفتند: «پرونده‌ات پرِ گناهه. برو به جهنم!» گفت: «آقا من ایرانی بودم. پر از مصیبت و بدبختی.» گفتند: «عه! شرمنده. بفرمایید طبقه هفتم بهشت»]

پس منظور از کلمه (اشقى) هر کافرى است که دعوت حق را تکذیب کند و از آن روى گرداند، زیرا به دنبال این کلمه و در معرفى آن فرموده: (الذى کَذَّبَ وَ تَولّى). پایبندی به معناى تحت‌اللفظى کلمه (اشقى) که افعل تفضیل است و تنها شامل کسى مى‌شود که از تمامى شقى ها شقى‌تر است، با سیاق آیه سازگار نیست. [زیرا در این صورت معنای آیه این می‌شود که ما به همه شما هشدار می‌دهیم و از آتش می‌ترسانیم ولی این آتش فقط شقی‌ترین را دربرمی‌گیرد. معلوم است که شقی‌ترین شامل همه کافران نمی‌شود. پس این تهدید نیست، خوش‌خبری است! پس مقصود از شقی‌ترین، همه کافرانی است که دعوت پیامبر را تکذیب کردند.]

منظور از (لایصلى النارَ الا الاشقی) همراه بودن پیوسته با آتش است. پس این کلمه معناى جاودانگی را افاده مى‌کند. خلود در آتش، حکمی است که خداوند در حق کافر قطعی کرده و فرموده است: (و الذین کفروا و کذبوا بایاتنا اولئک اصحاب النارهم فیها خالدون) برخی مفسران معتقدند این آیه وارد شدن به آتش دوزخ را به شقی‌ترین کافر منحصر کرده است، پس مومنانِ گناه‌کار داخل آتش دوزخ نمى‌شوند. این تفسیر نادرست است، زیرا آیه، تنها جاودانگی در آتش را منحصر به شقی‌ترین کافر کرده است، نه اصل دخول در آتش را.

=============================================

برای مشاهده ی مطالب بیشتر:

مرســـــــلون