هم‌نشینی برای خوب‌تر شدن
سایه درخت پربار و بلندقامت، خوب و روح‌افزاست؛ اما وقتی همراه با نسیمی آرام می‌شود، انبانش از لطافت پرتر و از خوبی لبریزتر می‌گردد و آرامشی که می‌بخشد و نشاطی که نثار می‌کند، دل‌نشین‌تر می‌شود.
آب هم خوب است، او پدر حیات در زمین است؛ اما تنها وقتی هم‌نشین خاک می‌شود، دانه را راست‌قامت به سمت آسمان بلند می‌کند و عاقبتی سبز و پربار و پرثمر برایش رقم می‌زند.
خوب که بنگریم دنیای پیرامون ما دنیای «انضمام و هم‌نشینی» است، انضمامی که خوب‌ها را خوب‌تر می‌سازد و زمینه کمال و سعادت بیشتر را فراهم می‌کند.
آدمی هم هر چه خوب باشد، اگر سودای خوب‌تر شدن در سر دارد، به هم‌نشینی با همسری خوب نیازمند است. خوش به حال جماعتی که به همسر و همراه خود به چشم «هم‌نشینی برای خوب‌تر شدن» و سکویی برای صعود به‌مراتب بالاتر سعادت و یاوری برای طاعت و بندگی خدا می‌نگرند. نگاهی که به زیبایی در انضمام علی و فاطمه علیهماالسلام دیده می‌شود.
وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از دامادش در مورد فاطمه سؤال کرد پاسخ شنید: «او بهترین یاور من در بندگی خداست» (مناقب آل ابی طالب، ج3، ص365).
