رنگ ایثار در زندگی ما
مقدم ساختن دیگران بر خود، این نقطه مرکزی ایثار است. قربانی کردن آسایش و آرامش خود، برای بخشیدن آسایش و آرامش به دیگری. همه شنیده‌ایم که حضرت زهرا سلام الله علیها لباس عروسی خود در شب ازدواج را به فقیر بخشید.
این میزان از ایثار در زندگی ما بروز و ظهور پیدا نمی‌کند و شاید هیچ عروس دیگری در تاریخ چنین ایثاری را به نمایش نگذاشته باشد. اما حقیقت این است که رنگ کمرنگی از ایثار در زندگی همه همسران قابل دیدن است اگر چشم تیزبینی داشته باشیم.
دیدن این ایثارها ـ که هم مرد برای زن و هم زن برای مرد نثار می‌کند ـ طعم زندگی ما را شیرین‌تر می‌کند. مادری که لقمه لذیذ را به کام خودش نمی‌گذارد بلکه دست می‌کشد تا همسر و فرزندانش زودتر آن را بردارند «مادری ایثارگر» است.
پدری که همراه با طلوع خورشید خواب را بر چشم خود حرام می‌کند و از چهارچوب در بیرون می‌زند تا به جای خواب ناز به دنبال تأمین نیازهای زن و فرزندانش بشتابد نیز «پدری ایثارگر» است اما حیف که تعلقات پیچیده زندگی، گاهی اوقات چشم ما را به روی دیدن این صحنه‌ها می‌بندد.
