رضایت همسرمان را قدر بشناسیم!
نوزاد تورم آن‌قدر قد کشیده که این روزها غول‌بچه که نه، غول پدری کهن‌سال شده است! ظاهراً خیال مرگ یا پیری و عقب‌نشینی هم ندارد و هر روز قد می‌افزاید و فقر می‌زاید. حال در این شرایط فلاکت‌بار، اگر همسران ما ـ که شرعاً و قانوناً موظف به تأمین زندگانی آن‌ها هستیم ـ توقع خانه لاکچری و غذای آن‌چنانی و لباس‌های گران‌قیمت داشتند، چه میکردیم؟! آن‌ها با همه نداری ما می‌سازند و گاه و بیگاه با سیلی صورتشان را سرخ‌کرده‌اند و بدون اینکه یادمان بماند بارها و بارها روی خواسته دلشان پا گذاشته‌اند تا ما شرمنده نشویم. خوب است این رضایتمندی آن‌ها را قدر بنهیم و یادمان باشد که همسران خوب ما در این صفت آسمانی به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اقتدا کرده‌اند.[1]
[1] مهريه حضرت فاطمه سلام الله علیها پانصد درهم و به قولى چهارصد مثقال نقره بود. همین مهریه اندک نیز هزینه تأمین وسایل زندگی ایشان شد (هاشم معروف حسينى، زندگى دوازده امام علیهم‌السلام، ص 83ـ84).
