لطفاً عشق را ببینیم
اگر میان زن و شوهر محبت نباشد، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. بدون سیمان آجرهای کمی روی هم قرار می‌گیرند، همان تعداد محدود هم با وزش یک باد بی‌قرار می‌شوند و زمین می‌ریزند. اما وقتی سیمان بین آن‌ها می‌ریزند، طوفان و زلزله هم صدها و هزارهای آن‌ها را محکم به هم می‌چسباند.
عشق و محبت میان همسران مانند همین سیمان عمل می‌کند. مردی از یک دنیا و زنی از یک دنیای دیگر با آرزوها، علایق، باورها و تفاوت‌های فراوان، ده‌ها سال کنار هم می‌مانند و انواع و اقسام طوفان‌ها و زلزله‌ها را شکست می‌دهند؛ زیرا به هم عشق می‌ورزند.
قدر این عشق را بدانیم و اگر کمرنگ است یا خدایی نکرده نیست برای آمدنش قدمی برداریم و اگر هست از آن یاد کنیم و آن را ببینیم و گرامی‌اش بداریم.[1]
[1] على علیه‌السلام عشق وافرى به فاطمه زهرا سلام الله علیها داشت و در مصیبت شهادت او فرمود: «صبرم كم شده و توان خویشتن‌داری برايم نمانده، كار همیشگی‌ام اندوه و شب‌بیداری است، تا آنكه در دار آخرت با تو باشم) (دشتى، نهج الحياة، ص 145).
