تفسیر سوره لیل بر اساس المیزان(آیه اول و دوم)

0 0

با 0 نقد و بررسی | 0 نظر | 0 دانلود | ارسال شده در تاریخ دوشنبه, 16 مرداد 02

(وَ الَّیْلِ إِذَا یَغْشى - وَ النهَارِ إِذَا تجَلّى، سوگند به شب وقتى که روى روز را مى‌پوشاند - و سوگند به روز وقتى که ظاهر مى‌شود)

در این آیه به شب در هنگامى که روز را فرا مى‌گیرد، سوگند یاد شده است. فراگیرى شب نسبت به روز در جاى دیگر نیز آمده است. همان جا که خدا فرموده: (یغشَى اللَّیلُ النَّهارَ). البته احتمال دارد که منظور، فراگیرى زمین و یا فراگیرى و پوشاندن قرص خورشید باشد.

(وَ النهَارِ إِذَا تجَلى) این آیه به کلمه (اللیل) عطف شده است. کلمه (تجلّى) به معناى ظهور و پیدا شدن چیزى بعد از پنهان بودن آن است. اگر می‌بینید برای توصیف کلمه (اللیل) از صیغه مضارع (یعنی فعل یغشی که مضارع است) و برای توصیف کلمه نهار از صیغه ماضی استفاده کرده است (یعنی فعل تجلی که ماضی است) به خاطر همان نکته‌اى است که در آغاز سوره شمس گفتیم.

[در آن جا علامه طباطبایی گفته بود علت ماضی آمدن فعل بعد از کلمه نهار (جلیها) و مضارع آمدن آن بعد از کلمه لیل (یغشیها) این است که اولا با این تعبیر خواسته بگوید در ایام نزول آیه که آغاز مأموریت پیامبر اکرم صلوات الله علیه بود تاریکى گناه و فساد، زمین را پوشانده بود. قبلا هم گفته شد که باید بین قسم و چیزی که برایش قسم مى‌خورند تناسب و ارتباط وجود داشته باشد. بنابراین اگر فرموده بود: (و اللیل اذا غشیها) سخن از تاریکى شب گفته بود ولی به تاریکى جهل و فسق کنونی اشاره نشده بود. ثانیا این که به خاطر رعایت فواصل فرمود: (یغشیها).چون اگر می‌گفت «غشیها» آهنگ و ریتم کلام به هم می‌خورد.]

=============================================

برای مشاهده ی مطالب بیشتر:

مرســـــــلون