تفسیر سوره لیل بر اساس المیزان (آیه چهاردهم)

0 0

با 0 نقد و بررسی | 0 نظر | 0 دانلود | ارسال شده در تاریخ سه‌شنبه, 17 مرداد 02

(فَأَنذَرْتُکمْ نَاراً تَلَظّى، اینک شما را از آتشى هشدار مى‌دهم که زبانه مى‌کشد)

این قسمت از آیات به خاطر اینکه حرف (فاء) در آغازش آمده نتیجه‌گیرى از مطالب گذشته است. یعنی حال که معلوم شد هدایت به عهده ما است، اکنون من شما را از آتش جهنم می‌ترسانم. از طرفی در جمله (فَاَنذَرتُکُم) آرایه التفات هم وجود دارد. [آرایه التفات یعنی تغییر جهت سخن از غیاب به خطاب.] یعنى در جمله (اِنّ عَلَینا لَلهُدى) هدایت را به خدا و کارکنان درگاهش نسبت داده و فرموده است (بر ما است) ولی در این جمله انذار را تنها به خود نسبت داده، مى‌فرماید: (من شما را انذار مى‌کنم). در واقع خواسته به این نکته اشاره کند که هدایت، قضایى حتمی است و به همین جهت انذارگر راستین، خداوند است؛ هرچند که با زبان رسول خدا انجام شود.

[اگر چه ثمره این همه انذار و تلاش فرهنگی پیامبر این شد که بلافاصله بعد از رحلت ایشان، شماری سرخود دور هم جمع شدند و پیرمردی بی‌سواد و بی‌عرضه را به جای جوانی عالم و شجاع بر صدر نشاندند.]

تلَظّى آتش به معناى زبانه کشیدن شعله آتش است و مقصود از آتشى که تلظى مى‌کند، آتش جهنم است. [نمی‌دانم چرا علامه این را گفته است؟ طبعا منظور، آتش‌سوزی‌های جنگل آمازون نیست!] هم‌چنان که در جاى دیگر فرمود: (کَلّا اِنّها لَظى، این چنین نیست - که برایش راه نجاتی باشد - همانا آتش زبانه می‌کشد.)

=============================================

برای مشاهده ی مطالب بیشتر:

مرســـــــلون